Als ik aan filosofen denk zie ik mensen voor me die vooral veel boeken lezen en proberen in de enorme traditie van de Westerse filosofie zich stand te houden en hier en daar een detail te commentarieren, te veranderen en als het mee zit toe te voegen.

Maar eigenlijk in deze tijd ben je geen goede filosoof als je niet ook de Chinese filofische traditities, de Islamitische, de Boeddhistische en de Hindoe tradities erbij neemt en integreert. De landen waar die zijn ontstaan ontwikkelen zich in rap tempo. Hoewel hun staatsinrichting veelal op westerse ideeen berusten is hun denkwijze een combinatie van hun eigen traditie en de Westerse.

Om als filosoof mee te kunnen praten heb je daar ook kennis van nodig. Alleen de Westerse filosofie duizelt me al. Het is te veel en te groot, laat staan nog 3 of 4 tradities erbij om een begin te kunnen maken om de huidige tijd te duiden en iets bij te kunnen dragen waar de geglobaliseerde wereld wat aan heeft.

Mijn aanpak was een andere. Ik heb veel gelezen en ben ook veel weer vergeten. Van alles door elkaar. De grote klassieken van het Westen en van het taoisme. Ik heb veel boeddhistische boeken gelezen en een beetje hindoeisme en Islam. Hier en daar wat Maja en Azteeks en vast nog meer.

"Je kunt de wereld kennen zonder de voordeur te verlaten". (1) Je kunt de wereld kennen zonder boeken, zonder internet, zonder nadenken (zegt het taoisme). Ik heb dat zo vertaald dat het mogelijk is om zonder al die boeken van al die tradities te lezen een zinvolle bijdrage kan leveren door erg goed te kijken naar wat er in jezelf leeft.

Je eigen psyche is een afspiegeling van de maatschappij waarin we leven, waar al die duizenden jaren geschiedenis in zijn verwerkt. In je studie en werk en op tv en internet maak je mee hoe de huidige maatschappij er voor staat.

Een persoon die van denken en van wijsheid houdt kan ook zonder in de tradities ondergedompeld te zijn een bijdrage leveren aan de filosofie door op creatieve en gedegen wijze om te gaan met de wereld en zijn innerlijk. Door je eigen innerlijk ook als belangrijk bron te zien voor gedachtenstructuren gaat filosofie meer op kunst lijken.

Filosofen die op innovatieve, grondige, creatieve manier omgaan met woorden en gedachten, zelfs zonder veel te lezen, doen misschien meer aan denkkunst, terwijl de traditonelere filosofen,die meer proberen vanuit de traditie een bijdrage te blijven leveren, meer aan denkwerk, of denkwetenschap doen. Ik ben een denkkunstenaar en laat het duiden en inbedden van mijn creaties met liefde over over aan de denkwerkers en denkwetenschappers.