Mardoe is het vreemdste woord uit de mirdan-filosofie. (En dat wil wat zeggen.)
Mardoe is het woord zonder betekenis.
Je kan er even over nadenken, maar het is mogelijk om een woord zonder betekenis te hebben. Wij mensen kunnen dat.
Eerst lijkt het of mardoe niet stabiel kan zijn, want elke keer ga je het toch een betekenis geven. En dat is op zich prima, maar geef er dan gelijk een andere naam aan. Want dan is het een ander woord geworden.
Na een tijdje kun je het zonder betekenis houden. Maar dan vervaagt juist weer de naam. Ook dat kan, dan hebben we helemaal geen woord meer. De plek van het woord mardoe is dan leeg geworden. Geen betekenis én geen naam. Niks, weg. Om dan weer terug te keren.
Een tijd daarna blijft mardoe (redelijk) stabiel. Het heeft een plek gekregen tussen alle andere woorden en blijft er, het vreemde woord met enkel een naam, maar geen betekenis.
Ook al gebeurt het nog af en toe dat mardoe een betekenis oppikt, maar dan geven we dat weer een andere naam en keert mardoe weer terug. Ook verdwijnt het nog af en toe. Mardoe blijkt blijvend een dynamisch woord te zijn.
Het lijkt op een spelletje, een grap, iets wat kinderen doen. Een woord zonder betekenis maken. En ergens is dat het ook. Maar beiden, het kinderspel én het woord mardoe, geven onze creativiteit aan in het maken van woorden. En in het weer laten verdwijnen van die woorden.
Om mardoe te laten verdwijnen hoeven we enkel de naam te laten verdwijnen. Er blijft dan leegte over. Wanneer je dat bij andere woorden doet en de naam laat verdwijnen blijft eerst nog de betekenis in het luchtledige hangen, maar die verspreidt zich in het oneindige, tot er ook niks meer over is.
Tussenvorm
Mardoe is een tussenvorm, tussen géén woorden (een variant van leegte) en alle andere woorden. Het staat symbool voor ons vermogen om overal woorden aan te kunnen geven en om betekenis te geven. En om woorden te laten verdwijnen.
Wanneer je alle woorden laat verdwijnen kom je in een staat die ik “woordenloos natuurwezen” noem. Net zo menselijk als anders, maar woordenloos. Je loopt door de straat of in de natuur, ervaart je lichaam, ervaart wat je ziet, ruikt en hoort, maar zonder woorden. Prima, maar niet handig als je met andere mensen wil interacteren. Dat doen we nu eenmaal meestal met woorden.
Maar dan laat je de woorden weer terugkeren. Misschien krijgen een paar wel een net andere betekenis dan de vorige keer dat je ze liet terugkeren, of een andere naam. Zo staat mardoe symbool voor dat woorden veranderen, dynamisch zijn.
Zouden we ook heel andere taal kunnen maken? Dat we eerst alle woorden in de leegte laten verdwijnen en dan compleet andere weer terug laten keren? Ik denk dat we dat kunnen. Zoveel mensen hebben vaktaal. Wanneer je in vaktaal praat, weten eigenlijk alleen collega’s waar je het over hebt. Dat is een milde versie van wat ik bedoel.
Wanneer je een compleet andere taal zou maken, ben je wel alleen. Dan is er niemand, zelfs geen collega, die nog weet wat je wil zeggen. Vandaar dat we dat niet gauw doen. Maar misschien kunnen we dat wel samen doen. Gewoon als spel, net als mardoe een spel is.
Mardoe heeft wel wat weg van het getal nul. Nul heeft een groot effect gehad op de wiskunde. Zonder nul geen negatieve getallen, geen integraal-rekenen. Allerlei vormen van wiskunde zijn ontstaan doordat we gingen experimenten, spelen, met nul.
Stiekem denk ik dat mardoe dat effect ook kan hebben, maar dan voor taal en woorden. Wat gaan we allemaal ontdekken als we een woord zonder betekenis deel laten worden van ons vocabulaire?
(Afbeelding: User:Alain r, CC BY-SA 2.5, via Wikimedia Commons)
