Kun je dat wat we niet-weten God noemen? vraagt atheïst en wiskundige Marcus du Sautoy zich af. Het onderwerp is nauw verwant aan waar ik me het liefst mee bezig hou (niet-weten) en ik was zeer nieuwsgierig naar zijn boek hierover.

Pu is het woord voor wat we niet begrijpen volgens de Mirdanfilosofie (blog 1).

Er is een grens tussen weten en niet-weten die we regelmatig tegenkomen (en meestal negeren, blog 2).
Een voorbeeld van zo'n grens: Computers worden gemaakt volgens simpele regels, terwijl wij leven in een wereld die vaak niet in de vakjes van de computer past (blog 3).

Een jonge stier leefde in een kleine kudde in een natuurgebied aan het water.

Hij voelde zich sterk, maar stond als elk jong dier aan de onderkant van de hierarchie.
Op een dag daagde hij een hoog geplaatste stier uit, een fout, hij werd uit de kudde verjaagd.

Het natuurgebied was klein, dus echt weg kon hij niet, maar terug naar de kudde ook niet.
Hij nam de gok en ging zwemmen, verderop was een klein eiland. Waar hij veilig was voor de kudde.

Brexit, Trump, Syrië, de opkomst van China, de passiviteit van de EU, de assertiviteit van Rusland en Turkije, robotisering, de verdwijnende middenklasse.

De veranderingen gaan zo snel dat we op het punt lijken te staan van een nieuw tijdperk. Hoe die er uit gaan zien weet niemand.

De vraag is: kunnen we het nog wel bijhouden? Zijn onze denkwijzen nog wel geschikt voor de komende tijd?

Er zijn al vele mensen geweest die verzuchten: ik weet het niet. En ze ervaren dan dat ruimte geeft.