De jaren 20 zijn best wild. Het begon met Covid, gevolgd door de OekraIne-oorlog. En nu ook een grote inflatie, sterk gestegen energieprijzen en zelfs een nucleaire dreiging,

Daar komen langzame, maar minstens zo grote veranderingen bij: de opkomst van China, met daarbij de relatieve neergang van het Westen. De klimaatproblemen, de veranderingen in de bevolkingssamenstelling. Etcetera, etcetera.
Veel mensen hebben het gevoel dat de samenleving nu sneller verandert dan hiervoor. En zeker in Europa denken veel mensen dat die verandering niet in de goede richting gaat.

Ik schrijf een boek over de kloof tussen de leegte en het dagelijks leven, maar heb het idee dat maar weinig mensen überhaupt het probleem zien.

De leegte is de plek zonder woorden, zonder concepten. Er zijn onnoemelijk veel varianten van de leegte. Een ervan is bijvoorbeeld een innerlijke rustige plek, waar je tot bezinning komt. Als je daar uit bent kun je weer volop meedoen met het dagelijks leven.

Marzoek betekent: dat wat ervaart

In het onkenbare osmo is er iets gebeurd waardoor wij een mu hebben, een ervaringswereld.
Wat is daar gebeurd? Er is in osmo iets ontstaan dat ervaart, marzoek noem ik het.

Marzoek zorgt dat we kúnnen ervaren, maar ook wélke ervaringen we hebben.
Als je een kopje ziet zorgt marzoek ervoor welke kleuren we hoe ervaren.

Als je een sterk verlangen hebt, dan komt dat van marzoek.

Mu betekent: alles wat ik nu ervaar.

Onze kat, die ik nu zie, zit in mu. De lamp boven de tafel zit er in, de tafel ook. Mijn gedachte over de volgende zin, ook mu. Mijn handen die ik zie, mijn adem die ik voel. De warmte van de kamer. Alles.

Mijn persoonlijke hele wereld, dat is mu.

Morgen is mu alweer een beetje anders.

En jouw mu, ook al anders.

Ik ben altijd een beetje verbaasd hoe asociaal het leven kan zijn. Als een mens sterft kan het goed dat bij de buren de jonge kinderen volledig vrolijk zijn. Ze leven alsof er niets aan de hand is.