Als ik wakker word zijn ze er al. Meestal tenminste. Soms word ik eerst wakker zónder woorden.
Dan voel ik eerst mijn lichaam, of ik herinner me nog beelden uit een droom. Maar al snel komen er woorden. “Welke dag is het”, zeggen ze. “Ik gok dat het 7.00 uur is, even op mijn wekker kijken of het klopt.” zeggen ze daarna. En dat gaat het grootste deel van de dag zo door. Overal en altijd woorden.

Woorden die ik denk, woorden die ik hoor of spreek, woorden die ik lees of schrijf. Overal zijn ze er.

Maar waarom? Wat doen ze?

Het eerste onderzoek dat ik aan het doen ben voor mijn boek is het 'leegte'-onderzoek. Wat versta je onder 'leegte'?

De gesprekken die ik daar over voerde brachten me op nog een veel fundamentelere vraag. Hoe ervaar je woorden?

Als ik vraag: denk eens aan 'een pak melk?', wat merk je dan op in jezelf?

Zie je het pak melk voor je? Zie je 'een pak melk' als geschreven letters? Voel je het, ruik je het? Of nog weer heel anders?

Ik ben een boek aan het schrijven over 'leegte' met een aantal methoden om daar mee om te gaan.

Nu heb ik gemerkt dat er bij het woord 'leegte' twee problemen spelen. De ene is dat mensen voor vergelijkbare ervaringen hele andere woorden gebruiken, zodat we elkaar niet begrijpen. Begrippen die ik hoor zijn: afgrond, zwarte gat, existentiële eenzaamheid, zinloosheid.

Hoeveel kost onbetrouwbare data?

In 2002 is er een onderzoek naar de kosten van onbetrouwbare data gedaan door het Data Warehousing Institute. Zij kwamen tot het bedrag van 600 miljard dollar voor de VS.
Hoeveel dat is voor Nederland in 2016? Geen idee, pu, maar dat het veel is, lijkt zeker.

Het is van groot belang dat een organisatie onbetrouwbare data kan herkennen.