Zoals vele mensen weten heb ik geen bodem kunnen vinden in mijn filosofische zoektocht. Ik heb geen zekerheid over wat woorden zijn en geen vaste bodem voor denken gevonden.
Er zit daarom niets anders op dan leren omgaan met "niet-weten" en "leegte".

Toen ik mijn zoektocht uitbreidde naar terreinen die vaak meer met religie te maken hebben: droombeelden bijvoorbeeld, waarin monsters, engelen en allerlei andere wezens voorkomen, kwam ik ook daar geen bodem, geen grond tegen. 
Ook daar was het "niet-weten" van de betekenis van die beelden alomvattend aanwezig.
Hetzelfde voor andere religieuze begrippen als overgave, of liefde. Overgave aan niet-weten is zeker mogelijk, het biedt alleen geen bodem voor wél-weten.

In ieder geval kwam ik zowel filosofisch als religieus op hetzelfde uit: ik snap er maar weinig van. Maar ik heb wel manieren nodig om met dat niet-weten om te kunnen gaan.
Of dat nou (traditioneel gezien) religieuze of filosofische manieren zijn.

Daarom denk ik dat mijn persoonlijke filosofie Mirdan, ook mijn persoonlijke religie is. Een niet-weten religie.

Zacht

De mirdan-methoden om met niet-weten om te gaan zijn niet gebaseerd op zekerheden, hebben geen bodem. Het zijn persoonlijke, veranderende, tijdelijke methoden. Het zijn zwevende constructies. Ze interacteren met elkaar en vormen een zwevend platform waardoor je om kan gaan met zowel leegte als wat het dagelijks leven van ons vraagt. Deels in taal, deels in beelden. Deels filosofie, deels religie.

Maar het is wel een fluisterende, zachte religie. Mocht je een zekerheid of een geloof tegenkomen, dan verdwijnt Mirdan. Er is op dat terrein dan geen behoefte meer aan methoden om met niet-weten om te gaan.

Andersom: wanneer je een ander geloof of zekerheid hebt en je begint te twijfelen, dan gebeurt er in eerste instantie niks. Pas als dat twijfelen zo begint te knagen dat je manieren nodig hebt om er mee om te kunnen gaan, dan kán het zijn dat Mirdan kan helpen. En heb je misschien tijdelijk wat aan de niet-weten concepten van Mirdan. Of je vindt andere niet-weten concepten.

En als je twijfel verdwijnt door een nieuwe zekerheid of geloof, dan verdwijnt ook Mirdan weer.

Mirdan is de voorzichtige, aanvullende religie.

Samenleving

Ik zie wel een gemeenschap voor me. Mensen die samen werken aan hun eigen oplossingen om met niet-weten en leegte om te kunnen gaan. Waarbij je al dan niet tijdelijk samenkomt om ervaringen te delen, van elkaar te leren en elkaar te stimuleren. Of enkel het leven deelt met al zijn twijfels en onmogelijkheden. 

Welke rol zou een niet-weten religie kunnen spelen in de samenleving? Is het niet te veel los zand en te individualistich? Valt de samenleving daarmee niet uit elkaar? 
Zekerheden heb ik hiervoor (natuurlijk) niet. Mijn voorlopige idee erover is dat dat sterk mee zou kunnen vallen. Niet-weten mensen beseffen dat iedereen een eigen set methoden heeft om met de wereld om te gaan. Met verschillende waardes, verschillende oplossingen. Ze zullen al gauw op zoek gaan naar compromis en consensus om iets voor elkaar te krijgen. Zonder de dwang en het moeten die bij het zeker-weten hoort. Democratie lijkt een goeie oplossing te kunnen zijn voor individuen die niet-weten serieus en misschien wel religieus benaderen. Het zou zelfs een nieuwe verdieping kunnen geven aan de democratie.

Mirdan?

En waarom heet het Mirdan? Als naam voor mijn niet-weten religie?

Ik kan daar geen antwoord op geven. Ik weet het simpelweg niet. De naam was er opeens. 
Wanneer je last hebt van niet-weten en je wil er wat mee doen en je hebt wel eens gehoord van Mirdan en de mirdan-concepten en je gaat ermee aan de slag, dan hoor je (een beetje) bij de mirdan-religie.

Mocht je er klaar mee zijn, bijvoorbeeld omdat je andere concepten gebruikt of omdat je niet-weten is veranderd in één of ander wel-weten, dan ben je vanzelf geen mirdanist meer.

Bij Mirdan gaan we aan de slag met niet-weten en leegte. In het begin leer je over de mirdan-manieren om ermee om te gaan. Die maak je dan op jouw persoonlijke manier eigen (of je bent het ermee oneens en gebruikt ze niet, dat kan ook). En op een gegeven moment merk je of het ondefinieerbare "Mirdan" nog bij je past of niet meer.

Andere religies

Maar er zijn toch meer religies die niet-weten centraal stellen? Boeddhisme, Taoisme of Hindoeïsme bijvoorbeeld? Ja, er zijn ook zeker verwantschappen tussen hen en Mirdan. Een verschil zou zijn dat bij Mirdan niet-weten of leegte een gegeven is, een uitkomst wanneer je zoekt naar zekerheid of een basis. Het is geen "oplossing" voor de menselijke conditie. Het is iets waar je mee moet zien om te gaan in plaats van dat het een doel of ideaal is (of een staat van verlichting). Kan het positief zijn om "leegte" te ervaren? Zeker, maar ook negatief. (Of een ervaring van geen van beiden als je door de "leegte" de concepten positief of negatief bent verloren). 

Ik denk dat er op dit moment meer niet-weten religies ontwikkeld worden. Die dan ook prima naast elkaar kunnen blijven bestaan. Mocht je ze kennen, laat het me weten. Daar zou ik zeer benieuwd naar zijn. Op naar een bredere religieus/filosofische niet-weten beweging.