Marzoek betekent: dat wat ervaart

In het onkenbare osmo is er iets gebeurd waardoor wij een mu hebben, een ervaringswereld.
Wat is daar gebeurd? Er is in osmo iets ontstaan dat ervaart, marzoek noem ik het.

Marzoek zorgt dat we kúnnen ervaren, maar ook wélke ervaringen we hebben.
Als je een kopje ziet zorgt marzoek ervoor welke kleuren we hoe ervaren.

Osmo betekent: alles dat mij doet ervaren.

Als ik naar een kopje kijk is er veel voor nodig om dat mogelijk te maken.

Het kopje zelf is er voor nodig. De tafel waar het op staat. Het licht van het kopje naar mijn oog. Mijn oog is nodig. De pupil, de lens, het oogvocht, het netvlies, de oogzenuwen, de hersendelen die de signalen uit het oog verwerken. En daar gebeurt iets magisch en dan ervaar je het.

Mu betekent: alles wat ik nu ervaar.

Onze kat, die ik nu zie, zit in mu. De lamp boven de tafel zit er in, de tafel ook. Mijn gedachte over de volgende zin, ook mu. Mijn handen die ik zie, mijn adem die ik voel. De warmte van de kamer. Alles.

Mijn persoonlijke hele wereld, dat is mu.

Morgen is mu alweer een beetje anders.

En jouw mu, ook al anders.

Ik ben altijd een beetje verbaasd hoe asociaal het leven kan zijn. Als een mens sterft kan het goed dat bij de buren de jonge kinderen volledig vrolijk zijn. Ze leven alsof er niets aan de hand is.

Pu betekent: alles wat ik nu niet weet of begrijp.

En dat is best veel. Ik snap er niet zoveel van.
Waarom leef ik? Bijvoorbeeld. Pu.

Ook mijn relatie is pu. Kinderen opvoeden, geld verdienen, allemaal pu.

Kan morgen anders zijn. Dat hoort bij pu, het verandert.

Het kan ook voor jou anders zijn, dat hoort er ook bij. Pu is persoonlijk.

We hebben allemaal onze verzameling pu.

Wanneer je het woord pu gaat gebruiken, merk je dat het overal is.
Het wordt onderdeel van je dagelijkse leven.

De Mirdan-filosofie bestaat uit 4 woorden.
Vier nieuwe woorden die de wereld op een andere manier ordenen.
De woorden zijn: pu, mu, osmo en marzoek.

Pu

Pu betekent: Alles wat ik nu niet weet of begrijp.

Dat is in mijn geval nogal veel. Ik begrijp er maar weinig van.
Opeens leef je en dan gebeurt er van alles. Waarbij je dan ook nog beseft dat het elk moment weer kan eindigen. Raar, met veel pu.

Mu

Alles wat ik nu ervaar.

Als ik wakker word zijn ze er al. Meestal tenminste. Soms word ik eerst wakker zónder woorden.
Dan voel ik eerst mijn lichaam, of ik herinner me nog beelden uit een droom. Maar al snel komen er woorden. “Welke dag is het”, zeggen ze. “Ik gok dat het 7.00 uur is, even op mijn wekker kijken of het klopt.” zeggen ze daarna. En dat gaat het grootste deel van de dag zo door. Overal en altijd woorden.

Woorden die ik denk, woorden die ik hoor of spreek, woorden die ik lees of schrijf. Overal zijn ze er.

Maar waarom? Wat doen ze?

Iedereen denkt wel eens na weer een ruzie met partner of familielid: begrijp je me nou met opzet verkeerd? Soms wel, dan is het gewoon fijn om je niet zo in te leven. Maar vaak ook niet. Dan blijkt dat we de woorden heel anders kunnen begrijpen dan de ander heeft bedoeld. Hoe zit dat nou met die woorden?

Ik wil wel eens weten hoe veel variatie er bij mensen zit in het ervaren van woorden. We gebruiken ze de hele dag, maar wat doen ze nou eigenlijk met ons?

Het eerste onderzoek dat ik aan het doen ben voor mijn boek is het 'leegte'-onderzoek. Wat versta je onder 'leegte'?

De gesprekken die ik daar over voerde brachten me op nog een veel fundamentelere vraag. Hoe ervaar je woorden?

Als ik vraag: denk eens aan 'een pak melk?', wat merk je dan op in jezelf?

Zie je het pak melk voor je? Zie je 'een pak melk' als geschreven letters? Voel je het, ruik je het? Of nog weer heel anders?